بررسی اثر سمیت روی(zn) بر فرایند های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ذرت zea mays در دو ph مختلف

چکیده فلزات سنگین در محیط کشت می توانند به عنوان تنش عمل کنند و باعث کاهش توانایی گیاه و بازدارندگی رشد گیاه شوند. روی به عنوان یک فلز سنگین نقش مهمی در بسیاری از فرایند های بیوشیمیایی گیاه بازی می کند. به هر حال مقدار زیادی روی یک فاکتور محدود کننده در خاک های اسیدی است. در این تحقیق گیاهان در 27 گلدان کشت شدند و در دوره 10 روزه با محلول های غذایی با غلظت های مختلف 0، 400 و 600 سولفات روی و دو 5/7 ph و 5/4ph آبیاری شدند. ph محلول های غذایی به وسیله اسید کلریدریک و هیدروکسید سدیم1 نرمال تنظیم شد. بعد از 10 روز از تیمار گیاهان برداشت شدند، ریشه و اندام هوایی جدا و آنالیز شدند. نتایج نشان داد که افزایش در مقدار روی باعث افزایش مالون دی آلدهید، پراکسید هیدروژن، فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی، محتوای آمینو اسید آزاد، مرگ سلولی، نشت پتاسیم و نشت الکترولیت ها می شود در حالیکه وزن تر و خشک ریشه و اندام هوایی، طول ریشه و اندام هوایی، قند های محلول ، پروتئین کل و محتوای رنگیزه ها به میزان قابل توجهی در گیاه ذرت کاهش می یابد. نتایج همچنین نشان داد که سمیت فلز روی در 5/4 ph بیشتر از 5/7 ph است. همچنین در این تحقیق زیادی روی و تاثیر توام آن با اسید مالیک و اسید سیتریک بر روی برخی پارامتر های رشد (طول ریشه، اندام هوایی، وزن تر و خشک)، قند های محلول، اسید آمینه آزاد ، پروتئن کل، مرگ سلولی، نشت پتاسیم و نشت الکترولیت ها میزان مالون دی آلدهید، پراکسید هیدروژن و محتوای رنگیزه ها مطالعه شد. اسید سیتریک و اسید مالیک به میزان زیادی توانستند سمیت زیادی روی را کاهش دهند. بنابراین ما نتیجه گرفتیم که مقدار بالای سمیت روی باعث آسیب های فیزیولوژیکی در گیاه ذرت می شود. همچنین در ph پایین سمیت روی بیشتر از ph بالا است و تاثیر مثبت اسید مالیک و اسید سیتریک در بهتر شدن مقاومت گیاه ذرت تایید شد.